χλωρακεταλδεΰδη

η, Ν

χημ. άκυκλη οργανική ένωση, μονοχλωριωμένο παράγωγο τής ακεταλδεΰδης.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. γαλλ. chloracetaldehyde < chlor- (< χλωρ[ο]-*) + acetaldehyde (βλ. ακεταλδεΰδη)].